ในเช้าตรู่วันที่ 17 เดือนแรกของรัชศกจิ่งไท่ปีที่ 8 (ค.ศ. 1457) จักรพรรดิหมิงอิงจงได้ก่อรัฐประหารยึดอำนาจกลับขึ้นครองราชย์บัลลังก์ เริ่มรัชศกเทียนซุ่น[7]

โจวกุ้ยเฟย (周贵妃) เห็นว่าเฉียนฮองเฮาทรงทุพพลภาพ และไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้ โจวกุ้ยเฟยหวังจะใช้โอกาสนี้ขึ้นเป็นฮองเฮา[8]

ในไม่ช้าขันทีเจียง เหมียน (蒋冕) ทราบถึงความต้องการของโจวกุ้ยเฟย จึงได้ทูลต่อซางเซิ่งไทเฮาว่า เฉียนฮองเฮาทรงทุพพลภาพ อีกทั้งไม่มีพระราชโอรสธิดา แต่โจวกุ้ยเฟยมีพระราชโอรส สมควรได้เป็นฮองเฮา ซางเซิ่งไทเฮาเห็นด้วยกับความคิดของเจียง เหมียน เมื่อจักรพรรดิหมิงอิงจงทราบข่าว พระองค์ไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอ จึงตำหนิและลงโทษเจียง เหมียนด้วยความโกรธ โจวกุ้ยเฟยไม่คิดเลยว่าจักรพรรดิหมิงอิงจงไม่สามารถละทิ้งฉื่ออี้ไทเฮาได้ แม้จะกลายเป็นคนพิการไปแล้วก็ตาม จึงต้องยอมให้ฉื่ออี้ไทเฮาได้เป็นฮองเฮาต่อไป

ภายใต้การคุ้มครองของจักรพรรดิหมิงอิงจง ฉืออี้ไทเฮาเริ่มต้นชีวิตในฐานะฮองเฮาอีกครั้งหนึ่ง

ในเดือนกันยายน รัชศกเทียนซุ่นปีที่ 6 (ค.ศ. 1462) ซางเซิ่งไทเฮาสวรรคต พระนางฉื่ออี้ไทเฮาได้ขอให้จักรพรรดิหมิงอิงจงคืนตำแหน่งฮองเฮาแก่หู๋ฮองเฮา[9]